Dat voetballers niks willen zeggen na een wedstrijd kan ik begrijpen. Dat sommige te dom zijn om iets nuttigs te zeggen kan ik ook nog wel begrijpen. Maar wat ze niet moeten doen is de schuld bij mij leggen. Telkens weer luister ik naar wat er gevraagd wordt door de interviewer, maar vooral naar wat er gezegd wordt door de desbetreffende voetballer. Doordat zij in de derde persoon spreken voel ik me telkens aangesproken. Ik schud er even een uit de mauw: ‘’Je speelt een goede wedstrijd, begint fel, bent de betere partij, maar dan kom je op 0-1 achter en loop je eigenlijk de rest van de wedstrijd achter de feiten aan.’’
Je? Als in ik? Laat mij erbuiten joh! Daar kan ik gewoon zo slecht tegen. Ik kijk gewoon naar hoe jullie een balletje staan te trappen. Dat maakt mij al zielig genoeg.
Reactie plaatsen
Reacties