Voor degene die denken dat er niks mis met mij is, wat er niet veel zullen zijn, denk ik dat dit jullie mening gaat veranderen. Wat ik dus vaak doe als ik over straat loop is kijken naar mensen en dan bedenken op welke manier zij doei zeggen. Waarom? Geen idee. Is het leuk? Ik heb er de grootste lol in. Soms zie ik mensen met een ‘’De ballen gezicht’’. Dat zijn mensen die dus ‘de ballen!’ zeggen als ze er vandoor gaan. Waarom ik dat dan denk weet ik niet. Vaak zien ze er wat asociaal uit. De stad zit vooral vol met ‘doei’, ‘daag’ of ‘de groeten’ gezichten. De ’tjuus’ gezichten komen ook steeds vaker voor. En die groep groeit het hardst van allemaal. Ikzelf zeg vaak ‘hey hoi hé’, wat misschien nog wel de frappantste van allemaal is omdat je hey of hoi normaal gesproken zegt bij aankomst. En hé zeg ik eigenlijk alleen maar als ik iets niet verstaan heb. Maar hou me maar tegen. In ieder geval, dit was de vijftigste dag van de ‘’schrijf vijftig dagen elke dag een blog’’ challenge die ik mezelf verplichtte aan te gaan. Nu ben ik er wel weer even klaar mee. Hey hoi hé!

William Willet. Wie kent hem niet. Hij is de enige man die ik om het half jaar de dood toe wens, om hem vervolgens een half jaar later weer te adoreren. De dood toewensen heeft weinig nut aangezien de beste man al sinds 1915 morsdood is. Die zal wel weer bijna terugkomen inmiddels. William Willet kwam ooit met het idee om de klok in de lente op vier opeenvolgende zondagen steeds twintig minuten vooruit te zetten. Op de vier zondagen van September zou de klok steeds twintig minuten teruggezet moeten worden. Daardoor hebben we nu zomer en wintertijd. Zogenaamd om meer van het zonlicht te kunnen zien. Ik denk dus dat William Willet elke lente een logé thuis over de vloer had waar hij niet onderuit kon komen. Misschien een familie lid of een vriend. Iemand die elke lente hem kwam opzoeken maar waar hij eigenlijk helemaal geen trek in had. Je kent het wel. Iemand waartegen nee zeggen zo moeilijk is omdat je denkt dat diegene daardoor zelfmoordneigingen zou kunnen krijgen. Ik kan me geen andere reden voorstellen. In ieder geval, door deze gozer heb ik vannacht weer eens veel te kort geslapen. Met zijn goeie ideeën. Sterf. Al gedaan. Sterf nog eens een keertje.

Wat je niet tegen mij moet zeggen is ‘prima’. Het woord prima is die vrouw die jou al een heel leven lang voor de gek houdt. Doet alsof ze je kent, alsof jij haar kent, maar eigenlijk geen idee hebt wie ze nou eigenlijk is. Alsof je ooit een relatie aangegaan bent met een vrouw die een dubbelleven leidt. Prima heeft mij altijd voorgelogen. Omdat het naar mijn weten altijd niet zo positief was. ‘’Alles goed?’’ ‘’Prima, met jou?’’ Prima wordt er gezegd als het niet goed maar ook niet slecht met je gaat. Maar dat betekent het helemaal niet. Prima betekent van oorsprong dat het heel goed. Beter dan goed. Het is afgeleid van het Italiaanse woord prima, de vrouwelijke vorm van primo (Latijn: primus), wat ‘eerste’ betekend. En als je eerste ergens in wordt ben je heel goed. Nederlands kampioen, Europees kampioen, wereldkampioen. De eerste is de beste. De eerste, die is prima. Het klopt gewoon helemaal niet meer.

Als ik wel eens hoor dat mensen een stukje wandelen als hobby zien, vind ik dat altijd moeilijk voor te geloven. Ikzelf ben een voetballiefhebber. Ik geniet echt van een avondje Champions League met de boys. Maar als je wandelen echt leuk vind, vraag ik me af of er iets mis met je is. Zouden mensen die wandelen zo leuk vinden dan ook kijken naar andere wandelaars? Zo van: “Och, kijk die nou is gaan. Wat een tactiek!” Nee toch? Plus, is wandelen gewoon niet de minst leuke skill die er is? We kunnen zoveel. Springen, rennen, huppelen. Huppelen is toch veel leuker dan wandelen. Ik heb nog nooit iemand boos zien huppelen… Ach, waar hou ik me in godsnaam mee bezig.

Het is altijd weer hetzelfde. Of het nou een discussie is over voetbal, racisme of een ander politiek onderwerp. Ik denk het altijd allemaal te weten, tot ik verrast word van iemands kijk erop die ik niet verwacht had. Dan begin ik een beetje te bazelen, praat ik om het daadwerkelijke onderwerp heen en begin ik maar te verbeteren als ik een taalkundig foutje hoor. Zo kinderachtig ben ik. Onderweg naar huis gaat de discussie verder, maar dan in mijn kop. De schizofreen is nooit alleen. Ik voer zelf het gesprek tussen de twee discussiërende. Pas op dat moment komen de echte goede antwoorden die ik had moeten geven. Dan word ik weer boos. Boos omdat ik dat eerder had moeten zeggen. Boos omdat de ander geluk had dat ik er net niet op kwam. Dat geluk gunde ik hem niet. Op zo’n moment kan ik op het punt staan de fiets om te keren om nog even een laatste standpunt of mening eruit te gooien. Maar zoveel moeite heb ik er nooit voor willen doen.

Ik ga de komende tijd vroeg slapen en vroeg opstaan. Ik ga me een partij water drinken. Zoveel water dat ik het er op een gegeven moment direct weer uit pis. Zoveel water alsof ik een aquarium in mijn buik bij aan het houden ben. Waarom ik dit doe? Omdat ik even gezond bezig wil zijn. Minder alcohol, want geen alcohol bestaat niet. Minder fastfood meer groentes. Nachtrust. Een ritme. Ik wil de gezondheid uitblazen over de straten van Rotterdam. Ik heb er zin in! Een nieuwe fase. Ik zag wel eens ergens een karaf met water staan wat gezelschap kreeg van schijfjes komkommer erin. Google vertelde mij dat het gezond is en het verlaagt het risico op hart-en vaatziekten. Die wil ik toevallig ontlopen. Dus ik heb de grootste kan gekocht die ik kopen kon. Vol gegooid met komkommer schijfjes en kraanwater. De kok in mij wilde er een hele huzarensalade ingooien. Het kan nog allemaal zoveel gezonder! Maar ik hield me bij het recept. Elke ochtend een lekker glaasje komkommerwater. Zo gezond! Zo groen! Zo groen dat mijn lichaamsharen langzaam grassprietjes worden. Toch, door mijn chaotische levensstijl – it’s a lifestyle – vergeet ik met regelmaat het komkommerwater te drinken. Maar vanochtend deed ik dat wel. Ik schonk een groot glas in voor mezelf en dronk het in een keer op alsof het een koud biertje op een warme zomermiddag op het terras van Van Zanten was. Toen ik nietsvermoedend en voor de verandering een keer keek in de kan komkommerwater, zag ik allemaal bruine vieze bedorven komkommer schijfjes. Ik kotste per direct al dat fucking water uit. Ik vroeg me af hoeveel glazen ik heb gedronken van dat smerige troebele water. Ik ben direct maar weer overgestapt maar de koffie, laat slapen, laat opstaan en veel alcohol. Ik zag dat als een teken. Gezond leven is gewoon niet voor mij weggelegd.