De komende vijftig dagen schrijf je dagelijks een blog. Dat was de afspraak. Nu zit ik er dertig-plus dagen diep in. Waar de fuck moet je dan nog over schrijven? Wat ik ontbijt? Hoe ik douche? Al gedaan toch? Hoe ik poep of plas? Te onsmakelijk. Wie zit daar nou op te wachten. Voor zover ik me kan herinneren volgt Patricia Paay mij niet. Zal ik een blog schrijven over die keer dat ik iemand op straat zag lopen waarvan ik dacht dat ik haar kende, zwaaide, een wazige blik naar me toegeworpen kreeg en toen realiseerde dat dat helemaal niet die persoon was die ik dacht dat ze was? Nee, dat hoeft niemand te weten. Waarom jezelf voor schut zetten als dat niet hoeft? Laat ik dan gewoon een blog schrijven over het klagen van dat ik een blog moet schrijven. Niemand heeft mij verteld dat er regels aan gebonden zijn. Dus bij deze. Ik weet het even niet meer.
Reactie plaatsen
Reacties