Ik durf toch te zweren dat het gister nog in mijn bed lag. Naast de afstandsbediening. Heb ik dan zo wild geslapen dat ik het van het bed af geduwd heb? Naast het bed ligt ie ook niet. Laat de dag nou niet zo beginnen. Het is de dag van de klassieker. Het wordt een lange werkdag. Een rustige ochtend is het enige wat ik nodig heb. Hij lag gister nog hier. Toch? Ik pak de kleren die ik gister aanhad van de grond in de hoop dat ie er tussenuit zou vallen. Helaas. Ik gooi de kleren weer terug op de grond. Daar waar ze horen. Ik ben al wakker. Nu merk ik dat de irritatie ook wakker begint te worden. Die intense woede omdat het allemaal eventjes niet meezit. Maar dit kan toch ook gewoon niet. Hoe is het mogelijk dat ik alles, maar dan ook alles, kwijt raak? Altijd! Ik word nog geïrriteerder door de vieze glazen van mijn bril. Ik maak ze schoon met een zakdoekje van het merk ‘Tempo’, wat ik een aparte naam vind voor een zakdoekjes merk. Terwijl ik de glazen schoonmaak besef ik het. Ik had mijn bril gewoon al de hele tijd op.
Reactie plaatsen
Reacties