Waar zijn die mooie dagen dat we veel te nadrukkelijk bezig waren met die anderhalve meter afstand houden. Waar we mondkapjes droegen zodat we elkaars verrote kop niet hoefden te zien. Waar ik altijd een legitiem excuus had om afspraken af te zeggen als ik er even geen zin in had. Toen ik geen hand hoefde te geven. Als ik tegenwoordig een hand geef, wil ik mijn hand meteen wassen. Dus nu was ik mijn handen nog vaker dan tijdens Corona. Waarom lijkt alles beter als het er niet meer is. Verdomme.
Reactie plaatsen
Reacties